SLOGAN BULAMADIM

Konu: Geri: SLOGAN BULAMADIM Perş. Haz. 13, 2013 6:23 am

Teşkilatın karargahındaki sessizliği paraya kıyıp aldığı son model laptopunun klavyesinin birbirini izleyen tıkırtıları bozuyordu. Kısa tırnaklarıyla sertçe kaşıdığı kafasını geriye doğru serbest bıraktı, boynu hiç olmadığı kadar ağrıyordu. Gençliğinde birazcık da masa başı işlerden kurtulmak için girdiği teşkilatın onu saatlerce bilgisayar başında araştırma yapmaya zorlayacağını nereden aklına getirebilirdi ki? Getirseydi, başka bir iş bile seçebilirdi. Hayır hayır, aslında suçlularla ilgili bilgi toplama kısmı dışında son derece adrenalin dolu bir mesleği vardı; söylenmesi anlamsızdı, yine de her zaman olduğu gibi Tobias bir türlü tatmin olamıyordu. Sadece bilgisayarın ışığının aydınlattığı odasında göz gezdirdi. Aslına bakılırsa karanlıkken epey ürkütücüydü burası. Küçük bir ses duysa bu uzun boylu yapılı haliyle ürkebilirdi bile, yani birazcık. Saatlerdir sabit bir yere bakmaktan kanlanmış gözlerini ovuşturdu bir an önce derin bir uyku çekmeyi umarak. Dayan, dedi içinden; biraz daha debelendikten sonra eve gidebileceksin. Tam işinin başına dönecekken masasında duran kupaya çarptı gözü. Kahve! Milyonuncu kez içeceği için titremeye başlayacaktı ve muhtemelen işin tam ortasında tuvalete gitmek zorunda kalacaktı ama olsun; en azından biraz daha enerji toplayabilirdi. Lanet olası Mike dolaptaki bütün enerji içeceklerini gün içinde ışık hızıyla tüketiyor olmasaydı belki kahveden başka bir opsiyonu da olabilirdi ama şans asla yüzüne gülmezdi ki. Koltuğun kenarlarından destek alarak ayağa kalktı ve eniştesinin hediye ettiği kırmızı kupayı kaptığı gibi kahve makinesine yollandı. Bu hediyeyi ilk aldığında içinden 'Daha orjinal bir şey bulamadı herhalde' diye geçirmiş olsa da aslında işe yarar bir hediyeydi bu. Zira Tobias'ın aklına kendine bir kupa edinmek gelmezdi, bu hediye ona gelene kadar gün içinde kaç insanın ağzını sürdüğünü bilmediği dandik kahve fincanlarında içiyordu çayını kahvesini. İğrenç. Tam kahvesini alacakken yanında beliren gölgeyle irkildi. Kaşlarını çattı, ardından uzaylı görmüş gibi gözlerini büyüttü. "Ne işin var burda senin?" dedi yüzünün aksine ifadesiz bir ses tonuyla. Kafasını makineye doğru çevirip düğmeye bastı. "İşin yok gücün yok, ev bark da verdik sana. Niye hala burdasın ki?" dedi sanki kızın burada olmasından hoşnutsuzluk duyuyormuş gibi. Oysa ki gecenin bir yarısında sıkıntıdan kendini kesecekken kainatın en güzel varlığıyla karşılaşmak onu gayet de mutlu etmişti. Ama kızın onun hakkında ne düşündüğünü bilmesine gerek yoktu, bilse de umursamazdı ya neyse. Kupasını yarıdan biraz fazla doldurduktan sonra kıza döndü. "Defol git hadi. Yarın erkenden burda olman lazım." Etrafın karanlık olduğuna dua ediyordu, bu sayede kıza bakışları onu ele vermiyordu çünkü Anitchka onu görmüyordu. "Ya da-" düşünüyormuş gibi duraksadı. "Banane ki. Ne halin varsa gör." dedi ve sözünü bitirir bitirmez odasına doğru gitmek için geçiverdi kızın yanından.